Ah !
Muhsin Ünlü okuyorum beynim bulanık
Sonra geniş salonlar yok buralarda
Hep aynı odadayım başım kalabalık
Freud olası geliyor insanın

Sana bakıyorum iyice
Sonra beni bir gülme alıyor.
Yanlış anlaşılmak istemem sevgilim
Varlığın kanıtlanıyor.

Tırnaklarım hızlı uzuyor
Ellerim yine beyaz, belki sıcak
Belki günler daha uzun gelecektir,
Bu kente yolun düşse.

Hiç sevmedim ayaklarımı
Yirmi dördüncü yıla girerken
Bir kış gününde içim ısındı
Fesleğen fidesi kar yağarken

Üflemeli seviyorum çalgıları
Sadece üflemekle kalabilir.
Sevgilim sen şimdi seversen beni
Enstrüman olmak işten bile değil.